ساخت گنبد در تبریز مسجد جامع آذرشهر

گروه پایاسازان پارس پروژه ساخت گنبد در تبریز مسجد جامع آذر شهر را تکمیل کرده است. در ساخت این گنبد که با سرپرستی مهندس لطیفی طراحی و اجرا شده است از بهترین مصالح استفاده شده است. گنبدها  یکی از علائم معماری اسلامی هستند که متنوع ترین آنها در ایران به کار گرفته شده اند. این گنبدها از خشت خام با اندود کاه گل یا آجر و سنگ در سرتاسر ایران اسلامی خودنمایی می کنند. انتخاب رنگ آبی که رنگی است آرام بخش و متعادل و روحانی، برای خود مزیتی است برای گنبدهای ایرانی، هنگامی که از بلندای شهر یا روستایی منظره آن را مشاهده میک نیم. گنبدها همانند نگین فیروزهای در میان بافته ای شهری و روستایی می درخشند. گنبدهای ایرانی صرف نظر از نوع فن و تکنیکی که در ساخت آنها به کار رفته است به دو دسته رک و نار تقسیم می شوند. نار مثل گنبد مسجد امام خمینی و گنبد میرزا رفعیا در اصفهان. گنبدهای رک نیز به سه دسته تقسیم می شوند:

گنبدهای هرمی

مانند گنبد ابولؤلؤ در کاشان و گنبد خانقاه شیخ عبدالصمد در نطنز

–گنبدهای مخروطی، مانند میل رادکان در قوچان

–گنبدهای اور چین(پله پله ای) مانند مقبره دانیال نبی در شوش

بعضی از گنبدها نیز نار و رک هستند. تیزه گنبد، رک و در پایه به صورت قوس و نار در میآید. گنبد بیشتر مقابری که متعلق به سرداران ایران است، مخروطی شکل و گنبد امامزاده ها تقریباً همگی هرمی شکل و نار هستند. گنبدهایی که از خارج بنا مشاهده می شوند، پوسته بیرونی بنای گنبد است که به آن اصطلاحاً خود گویند. ولی گنبد دیگری در زیر گنبد خارجی وجود دارد که آن را از داخل مشاهده می کنیم و به آن اصطلاحاً آه یانه می گویند. بنابراین گنبدهای بناها شامل دو پوسته خود و آهیانه می باشند. شبستان ها نیز فضاهای سرپوشیده و دارای ستون های یک شکل و موازیاند که از یک طرف به صحن مسجد راه دارند. هر مسجد دارای شبستان است. این شبستانها ممکن است در چهار طرف مسجد یا دو طرف آن و احیاناً یک شبستان در جنوب مسجد و طرف قبله ایجاد شده باشد. این موضوع بستگی به تعداد نمازگزاران و اهمیت و اعتبار مسجد دارد. تقریباً بیشتر مساجد اسلامی دارای سقف های قوسی شکل با انواع تزئینات و کاربندی و رسمی بناهای ساده و متنوع اند. این قوس ها که در مساجد ایرانی به صورت عرق چین ظاهر شده اند، جلوه ای خاص دارند. تزئینات آجرکاری و یا کاشی کاری متنوع آنها بر زیبایی این شبستان ها افزوده است.

مساجد مهم تبریز

مسجد کبود

مسجد کبود که به آن مسجد جهانشاه نیز گفته می‌شود یکی از آثار ارزشمند معماریِ ایرانی است. مسجد کبود در زبان محلی به نام «گؤی مچید» (یا مسجد آبی) مشهور است. قدمت این مسجد زیبا مربوط به دوران حکمرانیِ قراقویونلوها در قرن نهم هجری قمری است. در دیار تبریز، که دیار زیبایی‌هاست، به جرأت می‌توان گفت یکی از زیباترین مراکز گردشگری مسجد کبود است. مسجد کبود که غنای رنگ کاشی‌هایش روزگاری دل هر نمازگزاری را بوده بود امروزه به دست گذر زمان آسیب‌هایی جدی دیده است. در سال ۱۱۹۳ هجری قمری، در اثر زلزله‌ای بنای این مسجد آسیب‌هایی جدی دید و حتی گنبد آن نیز ریزش کرد. امروزه از آن تنها یک سردر و چند پایه بر جای مانده است. اما همین باقی‌مانده‌های کم نیز به خوبی توانسته است شکوه و هنر معماریِ این مسجد فیروزه‌ای را به رخ جهانیان بکشد.

مسجد کبود تبریز

تنوع و ظرافت کاشی‌کاری و انواع خطوط به کار رفته در این مسجد و به خصوص رنگ لاجوردی کاشی‌کاری‌های معرق آن سبب شده است که این مسجد به فیروزه جهان اسلام شهرت یابد. این مسجد آنقدر زیبا و جذاب است که با وجود این همه صدماتی که در با گذر زمان دیده است هنوز هم هنر دوستان را شگفت زده می‌کند. کاشی‌های معرق و نقش و نگارهای دقیق و پر از جزئیات به کار رفته در نمای داخلی و خارجی چیزی است که مسجد کبود را تا این حد پرآوازه و زیبا کرده است و اثر اعجاز انگیز به وجود آورده است. بخش اعظم مسجد از آجر ساخته شده است، هرچند که در قسمت‌هایی از آن سنگ‌های کمیاب نیز استفاده شده‌اند. با نگاهی اجمالی به بقایای مسجد کبود، کاملاً مشخص است که همه آجرها با گچ بندکشی شده‌اند.